30 Νοεμβρίου, 2014, 14:59

Francesca Woodman: Ένα εύθραυστο εγώ

της Pen Tri

Η Francesca Woodman ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των καλλιτεχνών που έζησε μια μικρή-μεγάλη ζωή. Περπατάει πλάι πλάι με τους καταραμένους ποιητές, τους αυτοκαταστροφικούς ροκάδες, τους ειλικρινείς δημιουργούς.

Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες της νιώθω πως βρίσκομαι μέσα στο χώρο που απαθανατίζει. Το βλέμμα της με διαπερνά. Την ακούω να γελάει ή να κλαίει. Τη βλέπω να στριφογυρίζει. Να περπατάει γυμνή και να ξαπλώνει στα ερείπια του χώρου. Με μοντέλο τον εαυτό της να εξερευνά τα όρια της τέχνης της και του εαυτού της.

Η Woodman τερμάτισε μόνη της τη ζωή της πριν κλείσει τα 23. Πήδηξε από το loft ενός κτιρίου στη Νέα Υόρκη. Ερωτική απογοήτευση, επαγγελματικό αδιέξοδο, απελπισία. Έφυγε αφήνοντας πίσω της πλούσιο φωτογραφικό έργο.

Providence, Rhode Island, 1976 1976 by Francesca Woodman 1958-1981

Οι φωτογραφίες της αντανακλούν τις επιρροές της αλλά και την πολυσύνθετη προσωπικότητά της. Με γονείς καλλιτέχνες φωτογραφίζει από τα 13 της, σπουδάζει στο Rhodes Island, γνωρίζει τη Ρώμη και ζει στη Νέα Υόρκη, γοητεύεται από τον σουρεαλισμό και φωτογραφίζει τον εαυτό της γιατί όπως χαρακτηριστικά λέει είναι πάντα διαθέσιμη. Στις εικόνες της μοιάζει να πλάθει ένα κόσμο ονειρικό με την ίδια να γίνεται μέρος του. Έναν κόσμο μέσα στον οποίο όχι μόνο φωτογραφήθηκε αλλά και έζησε. Έζησε στο όριο του κόσμου της. Μεταξύ ύπαρξης και εξαΰλωσης, φθοράς και αφθαρσίας, ζωής και θανάτου. Και επέλεξε νωρίς μέχρι που θέλει να φτάσει.